Witamy na naszej stronie

kancelaria prawna

Zapraszamy

Oby ten dzień był udany :)

porady prawne warszawa

druk ulotek warszawa

W celu zapewnienia, by dostawcy usług online w zakresie treści objęci zakresem niniejszego rozporządzenia wypełniali obowiązek zapewniania transgranicznego przenoszenia ich usług bez nabywania stosownych praw w innym państwie członkowskim, niezbędne jest ustanowienie przepisu, zgodnie z którym dostawcy ci powinni być zawsze uprawnieni do świadczenia takich usług abonentom, kiedy są oni czasowo obecni w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie ich zamieszkania. W tym celu przepis ten powinien stanowić, że uznaje się, iż świadczenie takich usług online w zakresie treści, dostęp do nich i korzystanie z nich odbywa się w państwie członkowskim zamieszkania abonenta. Ten mechanizm prawny powinien mieć zastosowanie jedynie w celu zapewnienia możliwości transgranicznego przenoszenia usług online w zakresie treści. Usługa online w zakresie treści powinna być uznana za świadczoną zgodnie z prawem, jeżeli zarówno świadczenie usług, jak i udostępnianie treści odbywa się w sposób zgodny z prawem w państwie członkowskim zamieszkania. Niniejsze rozporządzenie, w szczególności mechanizm prawny, zgodnie z którym uznaje się, że świadczenie usługi online w zakresie treści, dostęp do niej i korzystanie z niej następują w państwie członkowskim zamieszkania abonenta, nie ogranicza posiadanej przez dostawcę możliwości zapewnienia abonentowi dodatkowego dostępu do treści oferowanych zgodnie z prawem przez dostawcę w państwie członkowskim, w którym abonent jest czasowo obecny, i korzystania z tych treści.     

Działalność związana ze złożami ropy naftowej i gazu ziemnego na obszarach morskich powinna być prowadzona wyłącznie przez operatorów wyznaczonych przez koncesjobiorców lub organy koncesyjne. Operator może być stroną trzecią lub koncesjobiorcą lub jednym z koncesjobiorców w zależności od ustaleń handlowych lub od krajowych wymogów administracyjnych. Operator powinien zawsze być podmiotem ponoszącym główną odpowiedzialność za bezpieczeństwo działalności i powinien w każdym momencie posiadać kompetencje do działania w tym względzie. Zadania te są różne na różnych etapach działań objętych koncesją. Zadaniem operatora jest zatem operacja na odwiercie na etapie poszukiwania oraz prowadzenie instalacji wydobywczej na etapie wydobywania. Powinna istnieć możliwość, by operator odwiertu na etapie poszukiwania i operator instalacji wydobywczej był tym samym podmiotem w odniesieniu do danego obszaru koncesyjnego.

Niniejsze rozporządzenie powinno umożliwiać abonentom korzystanie podczas czasowej obecności w innym państwie członkowskim z tych usług online w zakresie treści, które abonują oni w państwie członkowskim ich zamieszkania. Abonenci powinni kwalifikować się do możliwości transgranicznego przenoszenia usług online w zakresie treści jedynie wówczas, gdy mieszkają w jednym z państw członkowskich Unii. Dlatego niniejsze rozporządzenie powinno zobowiązywać dostawców usług w zakresie treści online do korzystania z rozsądnych, proporcjonalnych i skutecznych środków, które mają na celu weryfikację państwa członkowskiego zamieszkania ich abonentów. W tym celu dostawcy powinni stosować środki weryfikacji wyszczególnione w niniejszym rozporządzeniu. Nie wyklucza to możliwości zawarcia umowy między dostawcami a podmiotami praw dotyczącej tych środków weryfikacji w granicach niniejszego rozporządzenia. Celem tego wykazu jest zapewnienie pewności prawa w odniesieniu do środków weryfikacji, jakie mają być stosowane przez dostawców, a także ograniczenie ingerowania w prywatność abonentów. W każdym przypadku należy wziąć pod uwagę skuteczność i proporcjonalność danego środka weryfikacji w danym państwie członkowskim i w odniesieniu do danego rodzaju usług online w zakresie treści. Z wyjątkiem sytuacji, kiedy państwo członkowskie zamieszkania abonenta można ustalić z wystarczającą pewnością na podstawie jednego środka weryfikacji, dostawcy powinni stosować dwa środki weryfikacji. W przypadku gdy dostawca ma uzasadnione wątpliwości dotyczące państwa członkowskiego zamieszkania abonenta, powinien on mieć możliwość ponownego zweryfikowania państwa członkowskiego zamieszkania abonenta. Dostawca powinien wdrożyć niezbędne środki techniczne i organizacyjne wymagane obowiązującymi przepisami w zakresie ochrony danych potrzebne do przetwarzania danych osobowych zgromadzonych do celu weryfikacji państwa członkowskiego zamieszkania abonenta na mocy niniejszego rozporządzenia. Przykłady takich środków obejmują udzielanie osobom przejrzystych informacji o metodach stosowanych do weryfikacji i o jej celu, a także odpowiednie środki bezpieczeństwa.    

Gdy instytucja doprowadza do powstania ekspozycji wobec własnej jednostki dominującej bądź też wobec innych jednostek zależnych swojej jednostki dominującej, należy zachować szczególną ostrożność. Zarządzanie takimi ekspozycjami instytucji powinno być prowadzone w sposób w pełni autonomiczny, zgodnie z zasadami należytego zarządzania, nie kierując się żadnymi innymi względami. Jest to szczególnie ważne w przypadku dużych ekspozycji i w przypadkach niezwiązanych po prostu z administracją wewnątrz grupy ani ze zwykłymi transakcjami wewnątrz grupy. Właściwe organy powinny zwracać szczególną uwagę na takie ekspozycje wewnątrz grupy. Stosowanie powyższych standardów nie jest jednak konieczne, jeżeli jednostka dominująca jest finansową spółką holdingową lub instytucją kredytową bądź jeżeli pozostałe jednostki zależne są instytucjami kredytowymi lub finansowymi lub przedsiębiorstwami świadczącymi usługi pomocnicze, pod warunkiem że wszystkie te jednostki są objęte skonsolidowanym nadzorem nad instytucją kredytową.

Informacje zawarte w bilansie i w rachunku zysków i strat powinny zostać uzupełnione informacją dodatkową do sprawozdania finansowego. Użytkownicy sprawozdań finansowych zwykle nie potrzebują obszernych informacji uzupełniających w przypadku małych jednostek, a zestawienie takich informacji uzupełniających może być dla małych jednostek kosztowne. Uzasadniony jest, zatem, system ograniczonego ujawniania informacji w przypadku małych jednostek. Jeżeli jednak mikrojednostka lub mała jednostka uzna, że ujawnienie dodatkowych informacji podobnych do informacji wymaganych w przypadku średnich i dużych jednostek, lub też innych informacji nieprzewidzianych w niniejszej dyrektywie, będzie korzystne, nie należy jej tego uniemożliwiać.

Sprawozdanie z działalności i skonsolidowane sprawozdanie z działalności stanowią istotne elementy sprawozdawczości finansowej. Należy przedstawić rzetelny przegląd rozwoju przedsiębiorstwa i jego sytuacji, stosownie do jego rozmiarów i poziomu złożoności. Informacje nie powinny ograniczać się do aspektów finansowych działalności jednostki; należy też uwzględnić analizę środowiskowych i społecznych aspektów działalności jednostki niezbędnych do poznania rozwoju jednostki, jej wyników lub sytuacji. W przypadkach gdy skonsolidowane sprawozdanie z działalności oraz sprawozdanie z działalności jednostki dominującej są przedstawiane łącznie, właściwe może być zwrócenie większej uwagi na kwestie, które są istotne dla jednostek objętych konsolidacją traktowanych jako całość. Jednakże z uwagi na potencjalne obciążenie, jakie może to stanowić dla małych i średnich jednostek, należy ustanowić przepis, zgodnie z którym państwa członkowskie mogą zrezygnować z obowiązku przedstawiania informacji niefinansowych w sprawozdaniu z działalności takich jednostek.